Sa Cebu, naging tampok ang kwento ng isang lalaking walang tirahan na nagpapatunay na hindi nasusukat sa yaman ang tunay na pagmamahal. Bagama’t natutulog lamang siya sa lansangan, tiniyak niyang ang kanyang mga alagang aso ay nararanasan ang komportableng pamumuhay na parang tunay na “royalty.”
"Wala man akong bahay na maibigay sa kanila, sisiguraduhin ko naman na may pagmamahal silang mararamdaman. Sila ang pamilya ko." -Mang Amang
Sa kabila ng kawalan ng maayos na hanapbuhay at tirahan, inuuna pa rin niya ang kaligtasan at kaligayahan ng kanyang mga alaga. Ang kanyang maliit na kita ay hindi niya ginagastos para sa sarili, kundi para bumili ng damit na pampainit, kumot na panlaban sa lamig, at kahit laruan upang mapasaya ang kanyang mga aso. Kapag mainit naman ang panahon, ibinibili niya ng maliit na bentilador upang panatilihing presko ang kanyang mga alaga.
Para kay Mang Amang, ang mga asong ito ay hindi basta alaga lamang pamilya niya ang turing sa kanila. Sa isang lipunang madalas nakatuon sa kayamanan at materyal na bagay, ipinapaalala ng taong ito ang isang simpleng katotohanan: “Ang tunay na malasakit ay hindi nakabatay sa laman ng bulsa, kundi sa kabutihan ng puso.”
Sa panahon kung saan marami ang nagiging abala sa pagpapakita ng yaman at luho, ang kwento ng lalaking ito sa Cebu ay nagbibigay ng inspirasyon at pag-asa. Ipinapaalala niya sa atin na ang pagiging mayaman ay hindi nasusukat sa dami ng ari-arian, kundi sa kakayahang magmahal at magmalasakit lalo na sa mga nilalang na walang boses para ipagtanggol ang kanilang sarili.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento