Sa murang edad na siyam na taong gulang, si Marwin ay hindi lamang estudyante ng Rizal Elementary School, kundi isa ring huwarang halimbawa ng kasipagan at pagmamahal sa pamilya.
Araw-araw, matapos ang klase, naglalako si Marwin ng gulay sa mga kalye para lang magkaroon ng baon kinabukasan. Imbes na magpahinga tulad ng karamihan sa kanyang mga kasing-edad, mas pinili niyang tumulong sa kanyang pamilya at magsumikap para sa kinabukasan.
“Maraming salamat po sa mga tumulong. Bibili ko po ng lapis at papel para sa kapatid ko, kasi gusto rin po naming mag-aral pareho, Kahit mahirap lang po kami, gusto ko pong makatapos para matulungan ang pamilya ko. Gagawin ko po lahat para matupad ‘yun” buong pusong sagot ni Marwin.
Isa sa mga hindi malilimutang bahagi ng kwento ni Marwin ay ang mabait na jeepney driver na palaging nagpapasakay sa kanya nang libre. Ayon sa drayber, “Nakikita ko sa kanya ang sarili kong anak—masipag, responsable, at marunong rumespeto. Hindi ko kayang singilin ang batang tulad niya.”
Minsan daw, napansin ng ibang pasahero ang mga dalang gulay ni Marwin at nalaman ang kwento ng kanyang paghahanapbuhay. Sa awa at paghanga, nag-abot sila ng barya na lubos namang ikinatuwa ng bata.
Sa isang mundong puno ng pagsubok, si Marwin ay tila liwanag ng pag-asa. Ang kanyang kwento ay patunay na ang kahirapan ay hindi hadlang sa pangarap, at na sa likod ng bawat batang nagsusumikap ay may mga taong handang tumulong at sumuporta.
Ang simpleng kabutihang loob ng isang jeepney driver at ng ilang pasahero ay naging pagpapala para kay Marwin isang batang may pangarap, may puso, at higit sa lahat, may layunin.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento