Sa gitna ng abalang buhay bilang isang college student, nakilala si Carlo Ramirez, isang 19-anyos na estudyante sa kursong BS Psychology, na may kakaibang paraan ng paggamit ng kanyang allowance — hindi para sa luho o sariling pangangailangan, kundi para sa mga hayop na madalas nating hindi napapansin: ang mga asong at pusang pagala-gala sa kalsada.
Araw-araw matapos ang kanyang klase, dala ang isang maliit na supot ng dog at cat food, nag-iikot si Carlo sa paligid ng kanilang paaralan at mga kalapit na kalye upang pakainin ang mga hayop na walang tahanan. Hindi niya alintana ang pagod o ang kakaunting perang natitira sa kanya. Para kay Carlo, ang bawat ngiti ng buntot at munting pagliyad ng pusang lumalapit sa kanya ay sapat nang gantimpala.
“Mas masarap sa pakiramdam na alam mong may napasaya kang nilalang kahit sa simpleng paraan lang,” ani Carlo.
“Huwag natin silang pabayaan, mahalin natin sila. Ang bawat aso at pusa ay may karapatang mabuhay nang may pagkain at pagmamahal. Kung simpleng pagkain lang ang kaya kong ibigay, ibibigay ko dahil para sa kanila, malaking bagay na ‘yon." dagdag nito
Hindi lang ito basta hobby para sa kanya, isa itong pananaw sa buhay. Sa tuwing nakakakita siya ng aso o pusang gutom at nanginginig, para bang nararamdaman niya ang kanilang paghingi ng tulong. Kaya’t sa halip na gastusin ang kanyang baon sa fast food o bagong gamit, pinipili niyang bilhin ang pagkain para sa kanila.
Ang simpleng kwento ni Carlo ay nagpapaalala sa atin na hindi kailangang maging mayaman para makatulong. Sa gitna ng kahirapan at sariling pangangailangan, pinili niyang magbahagi ng pagmamahal sa mga nilalang na walang kakayahang humingi ng tulong. Sa bawat pakain na kanyang ginagawa, hindi lang tiyan ang napupuno kundi pati ang puso ng bawat hayop na minsan nang nakalimutan ng mundo.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento