Sa bawat sulok ng Minglanilla, Cebu, maririnig ang matamis na tunog ng kampana ni Lolo Kardo isang simpleng tindero ng ice cream na naging simbolo ng tiyaga, kabutihan, at pag-asa. Sa edad na lampas sisenta, araw-araw pa rin siyang naglalakad bitbit ang kanyang ice cream box. Sa ilalim ng init ng araw o pagbuhos ng ulan, hindi siya nagpapahinga sa misyon niyang magdala ng ngiti sa mga bata.
“Kahit ulan o init, tuloy lang. Ang saya ng mga bata ang nagpapagaan sa pagod ko. Basta may tiwala sa Diyos, may biyaya parin.” -Lolo Kardo
Isang hapon, habang rumaragasa ang ulan at ang daan ay nagiging putikan, tuloy pa rin si Lolo Kardo sa pagtitinda. Basang-basa, may payong sa balikat, at may bitbit na kahon ng ice cream—kakaiba ang kanyang dedikasyon. Narinig niya ang mga hiyawan ng mga batang sabik sa ice cream. Sa kabila ng ulan, lumapit sila dala ang kanilang mga payong. Isa-isang bumili ng ice cream, at ang saya sa kanilang mga mukha ay hindi matutumbasan.
Para kay Lolo Kardo, ang bawat pagod at basang damit ay sulit kapag nakikita niya ang kasiyahan sa mga batang inaabangan siya araw-araw. “Laban lang,” aniya. “Kahit mahirap ang buhay, lagi tayong manalangin at magtiwala na gabayan tayo ng Diyos.”
Hindi lang ice cream ang dala ni Lolo Kardo—kundi tamis ng kabutihan, init ng malasakit, at lamig ng pag-asa.
Sa panahon ngayon kung saan maraming tao ang sumusuko agad sa hirap ng buhay, si Lolo Kardo ay patunay na ang dedikasyon, kabutihan, at pananampalataya ay makapangyarihang armas para makapagbigay ng inspirasyon. Sa bawat sorbetes na kanyang iniaabot, may dalang kwento ng tiyaga at pag-asa. Nawa’y maging paalala si Lolo Kardo na sa gitna ng ulan, may pag-asa pa ring dumarating—sa anyo man ng isang matandang nagtitinda ng ice cream.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento